ਤੇਰੇ ਸਿਤਮ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ

ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲੋਅ ਚ ਜਲ ਜਲ ਕੇ
ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਕਾਲੀ ਹੋ ਗਈ ਏ
ਤੇਰੇ ਸਿਤਮ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ
ਮੇਰੇ ਖੂਨ ਦੀ ਲਾਲੀ ਹੋ ਗਈ ਏ

ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਜੋ ਲਾਲ ਧੱਬੇ ਨੇ
ਮੇਰਾ ਖੂਨ ਪੀਣ ਨਾਲ ਫੱਬੇ ਨੇ
ਤੇਰੇ ਨੁੰਹਾ ਨੂੰ ਜੋ ਆਇਆ ਰਾਸ ਏ
ਉਹ ਮੇਰਾ ਨੋਚਿਆ ਹੋਇਆ ਮਾਸ ਏ

ਜੋ ਤੇਰੇ ਗਲ ਚ ਬੜਾ ਹੀ ਮਟਕ ਰਿਹਾ
ਉਹ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਸੋਹਣੀਏ ਗਾਨੀ ਬਣ ਲਟਕ ਰਿਹਾ
ਤੂੰ ਖਾ ਸਕੀ ਜੋ ਕਰਤੇ ਅੱਡ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਸੋਹਣੀਏ ਉਹ ਹੱਡ ਨੇ

ਮੇਰੇ ਮਾਸ ਦੀ ਬੋਟ ਬੋਟ ਖਾਣੇ ਨੂੰ
ਤੇਰਾ ਜੀ ਤਾ ਬੜਾ ਸੀ ਕਰਦਾ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਇਹ ਬੇਮਝ ਪਿਆਰ ਡਾਈਨੇ
ਆਪਣਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਧਰਦਾ

ਤੇਰੀ ਕਰੂਪੀਅਤ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਇਆ
ਹੁਣ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਨਾ ਸ਼ੱਕ
ਮੈ ਤਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਇਸ਼ਕ ਕਮਾਇਆ
ਹੁਣ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਬਣਦਾ ਤੇਰਾ ਹੱਕ

ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾ ਤੇ ਖੜੋਤਾ, ਮੈ ਹਰ ਉਡਦੀ ਧੂੜ ਨੂੰ

ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾ ਤੇ ਖੜੋਤਾ, ਮੈ ਹਰ ਉਡਦੀ ਧੂੜ ਨੂੰ
ਉਹਦੀਆ ਪੈੜਾ ਸਮਝ ਕੇ ,ਸਿਰ ਮੱਥੇ ਲਾ ਰਿਹਾ

ਮੇਰੀਆ ਆਸਾ ਉਮੀਦਾ ਰੀਝਾਂ ਦੇ ,ਅਗਨ ਕੁੰਡ ਚੋ
ਉਹਦੀ ਰਜ਼ਾ ਲਈ ,ਮੰਤਰ ਸੋਹਲੇ ਗਾ ਰਿਹਾ

ਕੀਤਾ ਜੇ ਗੁਨਾਹ ਕੋਈ, ਤਾ ਉਹ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇਵੇ ਕਿਉ ਕਿ
ਆਪਣੀਆ ਗਲਤੀਆ ਦੀ, ਆਪੇ ਹੀ ਸਜਾ ਪਾ ਰਿਹਾ

ਓਸ ਨਾਲ ਉਮਰ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਮੈ ਸੋਨ ਮਹਿਲ ਉਸਾਰੇ ਸਨ
ਵਕਤ ਦੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਦੇਖ, ਉਜਾੜੇ ਚ ਕੁਲੀ ਪਾ ਰਿਹਾ

ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਰਚੀ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਮਹਿੰਦੀ ਜੋ
ਆਪਣੀਆ ਹਥੇਲ਼ੀਆ ਤੇ, ਉਹਦਾ ਨਾਮ ਮੈ ਰਚਾ ਰਿਹਾ

ਛੱਡ ਕੇ ਉਹ ਤੁਰ ਗਈ ,ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਮੈਨੂੰ
ਓਹਨੂੰ ਕਿਹ ਦੋ ਮਿਲਣ ਲਈ, ਮੈ ਵੀ ਉਥੇ ਆ ਰਿਹਾ

ਜ਼ਨਾਜਾ ਚੁੱਕ ਤੁਰ ਪਏ ਨੇ ,ਭੀੜ ਮੇਰੀ ਅਰਥੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹਜ਼ੇ
ਕਤਲਗਾਹ ਤੋ ਸਿਵਿਆ ਤੱਕ, ਉਹਦੇ ਮੇਲ ਲਈ ਜਾ ਰਿਹਾ

ਹਵਾ

ਅਸੀਂ ਹਵਾ ਨਾਲ ਇਸ਼ਕ ਕੀਤਾ

ਉਸਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸਨੂੰ ਚੁੰਮ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਅਸੀਂ ਜਾਮ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਭਰਕੇ ਪੀਤਾ

ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸ ਨਾਲ ਹੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸ ਨਾਲ ਰੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਪਾੜੇ ਪੱਤਰੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀਤਾ

ਉਸ ਕੋਲ ਖਲੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸ ਨਾਲ ਪੈਰ ਮਿਲਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਉਸ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਲੈ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਅਸੀਂ ਮਨ ਹਾਰਿਆ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜੀਤਾ

ਤੂੰ ਹਵਾ ਹੈਂ ਪੁਰੇ ਦੀ
ਤੂੰ ਹਵਾ ਹੈਂ ਪੱਛਮ ਦੀ
ਤੂੰ ਹਵਾ ਹੈਂ ਪਹਾੜ ਦੀ
ਤੈਨੂੰ ਕੋਲੇ ਆਪਣੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੀਏ
ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਪਟੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੀਏ
ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੀਏ
ਪਰ ਇਹ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦਾ ਇੱਕ ਜਮਾਨਾ ਬੀਤਾ

ਗੁੰਗੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ

ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਤਨ ਮਨ ਸੌਂਪਕੇ
ਮੇਰਾ ਵਜੂਦ, ਆਪਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ
ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਸਿਜਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਰੱਖਕੇ
ਤੈਨੂੰ ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਖੁਦਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ

ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਖ਼ਤ ਲਿਖਦੀ ਰਹੀ
ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜੀ ਘਾਟ ਸੀ
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਦਿਲ ਭਾਂਬੜ ਬਣ ਮੱਚਿਆ
ਜਿੱਦਾਂ ਤੇਲ ਛੁਆਈ ਕਿਸੇ ਲਾਟ ਸੀ

ਮੇਰੀ ਚੁੱਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲੁਕੇ ਰਹੇ
ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਨਾ ਆਏ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ
ਤੈਨੂੰ ਠੇਸ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ ਕਦੇ ਕੋਈ
ਨਪੀੜ ਲਏ ਦਿਲੀਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਚਾਅ

ਮਹਿਰਮਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸੁਣੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਸਮਝੇ
ਗੁੰਗੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਲਹੂ ਸਿੰਜੀਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ
ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮੇਰਾ ਸੰਸਾਰ ਮੇਰੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦਰੀਂ ਬੱਤੀਆ ਹਜਾਰਾਂ ਜਗਾਈਆਂ

ਕੰਨੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ ਮੈਂ
ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਫਤਵਾ ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਾਇਆ
ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਕੀ ਕਰਾਂਗਾ
ਤੈਨੂੰ ਭੋਰਾ ਵੀ ਰਹਿਮ ਨਾ ਆਇਆ

ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਚਿਰ ਗ਼ਮ ਸਹਿੰਦਾ ਰਹਾਂ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਟੁੱਟਣਾ ਜਰੂਰ
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਮੇਰਾ ਭੜਕ ਗਿਆ
ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਵੀ ਕੱਢਿਆ ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ

ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਵੀ ਦਮ ਭਰਦੇ ਹੋ ਬੇਸ਼ਕ,ਮਗਰ ਰੁਸਵਾਈ ਤੋਂ

ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਵੀ ਦਮ ਭਰਦੇ ਹੋ ਬੇਸ਼ਕ,
ਮਗਰ ਰੁਸਵਾਈ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰ ਰਹੇ ਹੋ,


ਅਵੱਲਾ ਇਸ਼ਕ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦਾ,
ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਵੀ ਜਰ ਰਹੇ ਹੋ,
ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਹੇ ਹੋ ਪਿਆਰ ਪਾ ਕੇ,
ਜੋ ਇੰਨੇ ਠੰਡੇ ਹਉਕੇ ਭਰ ਰਹੇ ਹੋ,
ਕਿਧਰ ਚਲੇ ਹੋ ਏਨਾ ਬਣ ਸੰਵਰ ਕੇ,
ਹਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ,
ਖੁਦਾ ਜਾਣੇ ਹੋ ਸਾਥੋਂ ਕੀ ਛੁਪਾਉਂਦੇ,
ਝਿਜਕ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ,
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਵੀ ਦਮ ਭਰਦੇ ਹੋ ਬੇਸ਼ਕ,
ਮਗਰ ਰੁਸਵਾਈ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰ ਰਹੇ ਹੋ,
ਨਜ਼ਰ ਆਏ ਹੋ ਮੁੱਦਤ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ,
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੱਸੋ ਖਾਂ ਕਿਧਰ ਰਹੇ ਹੋ,

ਇਕ ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼

ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਲਿਆ ਕਰ ਵਖ ਉਸਨੇ
ਨਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਲਿਆ ਓਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕਰਾ ਉਸਨੇ

ਯਾਦ ਓਹਦੇ ਲਖ ਵਾਰ ਵੀ ਕਰਨ ਤੇ ਨਾ ਆਵਾਂ ਮੈਂ
ਏਹੋ ਜਿਹਾ ਮੈਨੂ ਦਿਲੋਂ ਆਪਣੇ ਕੀਤਾ ਵਿਦਾ ਉਸਨੇ

ਮੈਂ ਹਾਂ ਬਸ ਉਸ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਵਾਂਗੂ
ਆਖਿਰ ਇਹ ਇਹਸਾਸ ਵੀ ਮੈਨੂ ਦਿੱਤਾ ਕਰਾ ਉਸਨੇ

ਇਕ ਪਲ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖਿਆ "ਵਫ਼ਾ " ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ
ਖੌਰੇ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਓਂ ਹਥੀਂ ਮਿਟਾ ਉਸਨੇ

"ਗੁਰਜੀਤ" ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਉਸ ਲਈ ਵਾਂਗ ਇਕ ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼
ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਲੀਕਾਂ , ਪਾੜਿਆ ਫਿਰ ਦਿੱਤਾ ਜਲਾ ਉਸਨੇ

ਸਿੱਖਦੇ ਰਹੀਏ*

ਵਕਤ ਆਓੁਣ ਤੇ ਢਲ ਜਾਣਾ ਜੋਬਨ
ਹੁਸਨਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਗੁਮਾਨ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਵਿਰਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਪਿਆਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ
ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਅਪਮਾਨ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਬੰਦਾ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਆਇਆ,ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਜਾਵੇਗਾ
ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਅਨਜਾਨ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਪੈਸਾ ਹੱਥ ਦੀ ਮੈਲ ਆਓੁਦਾ ਜਾਂਦਾ ਰਹੇਗਾ
ਮਾਯਾ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਧਿਆਨ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਦੁਲਹਨ ਨੂੰ ਹੀ ਦਹੇਜ ਮੰਨੀਏ,ਦਹੇਜ ਪਿੱਛੇ
ਘਰ ਦੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਧੀਆਂ-ਪੁੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਦਲੀਏ
ਕੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅੈਂਵੇ ਸਮਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੀਏ
ਵਾਗੂੰ ਸਿੱਖਦੇ ਰਹੀਏ,
ਨੀਂਵੇ ਬਹੀਏ ਆਪਣੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਥਾਂ-੨ ਬਖਾਨ ਨਾ ਕਰੀਏ

ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ...

ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ,
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸੱਜਣਾਂ ਤੋਂ ਮੁਖ
ਨਹੀਂਓ ਮੋੜੀਦਾ...||
ਯਾਰੀ ਵਿੱਚ ਨਫ਼ੇ-ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂਓ ਦੇਖੀਦੇ,
ਮੰਜਿਲਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੂਫ਼ਾਨ
ਨਹੀਂਓ ਦੇਖੀਦੇ..
ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦਾ ਹਿਸਾਬ
ਨਹੀਂਓ ਜੋੜੀਦਾ..
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ,
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸੱਜਣਾਂ ਤੋਂ ਮੁਖ
ਨਹੀਂਓ ਮੋੜੀਦਾ...||
ਯਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਚ’ ਦਾਰੂ
ਨਹੀਂ ਖਿੰਡਾਇਦੀ,
ਚਾਰ-ਘੁੱਟਾਂ ਪੀਕੇ ਐਵੇਂ ਜਾਤ
ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਇਦੀ..
ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੇ ਪਾਣੀ
ਨਹੀਂਓ ਰੋੜੀਦਾ..
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ,
ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲ
ਨਹੀਂ ਵਟਾਈਦਾ,
ਕਿਸੇ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਮਜਾਕ ਨਹੀਂ ਉਡਾਈਦਾ..
ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਤਲੀ ਤੇ ਮਰੋੜੀਦਾ..
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ,
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸੱਜਣਾਂ ਤੋਂ ਮੁਖ
ਨਹੀਂਓ ਮੋੜੀਦਾ...||
"ਮਰਜਾਣੇ-ਪਵਿਤਰ " ਛਡ ਤੇਰੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ,
ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਰਹਿਮਤਾਂ ਬਥੇਰੀਆਂ..
ਆਪਣੀ ਔਕਾਤ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਨਹੀਂਓ ਲੋੜੀਦਾ..
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂਓ ਤੋੜੀਦਾ,
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸੱਜਣਾਂ ਤੋਂ ਮੁਖ
ਨਹੀਂਓ ਮੋੜੀਦਾ........

ਗੱਦਾਰ ਮਸੀਹਾ

ਅੱਜ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨੋਂ ਬੋਲ਼ਾ
ਸੋਨੇ ਦੇ ਰੱਥਾਂ ਤੇ ਕਰਦਾ ਸਵਾਰੀ,
ਉਹ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਵਿਚਾਰ ਹੀ ਆਪਣੇ
ਦੁਖੀ ਦਿਲਾਂ ਤੇ ਮਾਰਦਾ ਚੋਟ ਭਾਰੀ,
ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰੇ
ਉਹਦੇ ਸਾਮਣੇ ਜਨਤਾ ਕਰੇਗੀ ਕੀ ਵਿਚਾਰੀ,
ਜਿਹੜਾ ਜਾਲਮ ਦਾ ਰੱਖਿਅਕ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾ

ਉਸ ਮਸੀਹੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਾਂ।

ਉੱਬਲਦੇ ਦੇਗਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿੱਝਦੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ
ਚਰਖੜੀਆਂ ਚੜਨ ਤੋਂ ਗੁਜਰਿਆ ਹੋਇਆ ਜਮਾਨਾ,
ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਰੀਤ ਗਈ ਬੀਤੀ
ਕੰਧੀਂ ਚਿਣਨ ਦਾ ਹੋਇਆ ਰਿਵਾਜ ਪੁਰਾਣਾ,
ਘੁਲਾੜੀ ਵਿੱਚ ਪਿੜ ਜਾਵਾਂ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ
ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਪਿਆਲਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਅਣਜਾਣਾ,
ਜਿਹੜਾ ਬਿਨਾ ਢੱਟ ਲਗਾਏ ਮਾਰ ਰਿਹਾ

ਉਸ ਮਸੀਹੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਾਂ।

ਝੁਕ ਗਿਆ ਸੋਨੇ ਦੇ ਛੱਤਰ ਥੱਲੇ
ਲੈ ਲਈ ਇਸਨੇ ਬੁੱਚੜਾਂ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ,
ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਲਮਾਂ ਦੇ ਤਸੀਹੇ ਝੱਲਦਾ ਸੀ
ਹੁਣ ਮਸੀਹੇ ਦੇ ਚਾਬੁਕਾਂ ਦੀ ਵਾਰੀ,
ਮੈਂ ਖੁਦ ਤੇ ਪੂਰਾ ਕਾਬੂ ਰੱਖਕੇ
ਸਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਮਸੀਹੇ ਦੀ ਗੱਦਾਰੀ,
ਜਿਹੜਾ ਲਹੂ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਲਈ ਤਰਸੇ

ਉਸ ਪਪੀਹੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਾਂ।

ਪਿੰਡੋ ਆਈ ਚਿੱਠੀ

ਬਦਲ ਗਿਆ ਏ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰੰਗ ਤੇ ਨਿਖਾਰ ਯਾਰੋ
ਪਿੰਡੋ ਆਈ ਚਿੱਠੀ ਗਈ ਦੱਸ ਕੇ.......
ਤਿੰਨ ਪਹੀਏ ਟੈੰਪੂ ਦਾ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਨਾਮ ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ
ਬੀਬੋ ਭੁਆ ਹੁਣ ਜਾਂਦੀ ਮੰਡੀ ਮਿੰਨੀ ਬੱਸ ਤੇ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡੋ ਜਾਂਦੇ ਸਾਡੇ ਗੇਟਾਂ ਵੱਲ ਕੱਚੇ ਰਾਹ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ ਬੱਜਰ
ਰਾਹ ਦੇ ਦੋਨੋਂ ਪਾਸੇ ਕੱਖਾਂ ਵਾਲੀ ਜਗਾ ਪਾਪੁਲਰ ਲੱਗ ਗਏ
ਜੇਹਡੇ ਰਾਹ ਤੇ ਲੰਘ ਜਾਦੀਂ ਸੀ ਰਕਾਣ ਪਾਸਾ ਵੱਟਕੇ
ਪਿੰਡੋ ਆਈ ਚਿੱਠੀ ਗਈ ਦੱਸ ਕੇ..........

ਮੁੰਢੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਈ ਪੱਡ -ਲਿੱਖ ਗਏ
ਜੁਡਦੀ ਨਹੀ ਢਾਣੀ ,ਸ਼ਾਂਮੀ ਬਿਜੀ ਰਹਿੰਦੇ ਫੋਨ ਤੇ
ਬਸ,ਬਾਬੇ ਨੇ ਗਵਾਹ,,ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਰੋਣਕ ਜਦੋਂ ਓੁਹ ਸੱਥ ਦੀ
ਪਿੰਡੋ ਆਈ ਚਿੱਠੀ ਗਈ ਦੱਸ ਕੇ.........
.
"ਬਰਾਡ"ਵਰਗੇ ਕਈ ਪੱਡ-ਲਿਖ ਘਰ ਦਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਤੁੱਰ ਗਏ
ਤੇ ਕਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤਿਆਰੀ
"ਮੋਗੇ" ਦੀਆਂ ਤੀਆਂ ਦੀ ਰੌਣਕ ਤੁੱਰ ਗਈ ਏ ਕਨੇਡਾ
ਬਹਿ ਗਈ ਏ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲੱਕ ਵੱਸ ਕੇ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ਪਿੰਡੋ ਆਈ ਚਿੱਠੀ ਗਈ ਦੱਸ ਕੇ..........

ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਜਣਾਂ ਤੂੰ ਜਾਣੇਂ ਸਾਥੋਂ ਪਿਆਰ

ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਜਣਾਂ ਤੂੰ ਜਾਣੇਂ ਸਾਥੋਂ ਪਿਆਰ ਛੁਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ

ਤੂੰ ਸਮਝੇਂ ਜਾਂ ਨਾ ਸਮਝੇਂ ਸਾਥੋਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ

ਕੀ ਜਾਦੂ ਅਸਾਂ ਤੇ ਹੋਇਆ ਏ ਜਦ ਦਾ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੋਹਿਆ ਏ

ਇਕ ਸਾਦਾ ਜਿਹੇ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ

ਦਿਲੋਂ ਹਰ ਇਕ ਭੇਦ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ

ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਜਾਪੇ ਪਿਆਰ ਤੇਰਾ ਤੈਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਗਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ!

ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰ ਸੀ ਉਮਰਾਂ ਦੀ, ਮੈਂ ਰੋਗ ਇਸ਼ਕ ਦਾ

ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰ ਸੀ ਉਮਰਾਂ ਦੀ,
ਮੈਂ ਰੋਗ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਲਾ ਬੈਠਾ।
ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਪਾਗਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਭੁਲਾ ਬੈਠਾ।
ਮੈਂ ਬਣਕੇ ਪੀੜ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ,
ਜਿੰਦ ਉਹਦੇ ਨਾਂ ਲਿਖਵਾ ਬੈਠਾ।
ਮੇਰੀ ਹਸਰਤ ਚੰਨ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਸੀ,
ਕਿਤੇ ਦੂਰ ਉਡਾਰੀ ਲਾਉਣ ਦੀ ਸੀ।
ਪਰ ਅੰਬਰੀਂ ਉਡਦਾ ਉਡਦਾ ਮੈਂ,
ਅੱਜ ਖੁਦ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆ ਬੈਠਾ
__________________

ਕੌਣ ਦਿੰਦਾ ਉਮਰ ਭਰ ਦਾ ਸਹਾਰਾ..,
ਲੋਕ ਤਾਂ ਅਰਥੀ 'ਚ ਵੀ ਮੋਢਾ ਬਦਲ ਲੈਦੇਂ

ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ

ਮੁੜ ਆਉਂਦੇ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਸੱਜਣ ਜੇ ਪਿਆਰ ਪੁਕਾਰੇ।
ਕਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉੱਠਕੇ ਲੈ ਕੇ ਸਾਹ ਉਧਾਰੇ।

ਆਸਾਂ ਹਜਾਰਾਂ ਵੀ ਝੂਠੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ,
ਕਦੇ ਤਾਂ ਜੀਵਤ ਹੋ ਉੱਠਦੇ ਦਿਲ ਦੇ ਮਾਰੇ।

ਨਜ਼ਰਾਂ ਪੱਕ ਗਈਆਂ ਉਸਦਾ ਰਾਹ ਤੱਕ ਦੀਆਂ,
ਕੋਈ ਰੌਣਕ ਨਾ ਰਹੀ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ।

ਭੁਲੇਖਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਸਨ,
ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਮੇਰੀ ਅਰਜੋਈ ਮੁੜਕੇ ਉਸਨੁੰ ਪੁਕਾਰੇ।

ਅੱਜ ਮੱਸਿਆ ਦੀ ਰਾਤ ਢਲੇ ਚੰਦ ਗਾਇਬ ਹੋਇਆ,
ਸਵੇਰਾ ਵੀ ਹੋਇਆ ਪਰ ਸੂਰਜ ਨਾ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਪਸਾਰੇ।

ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੂਕਾਂ ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਗੁੰਮ ਗਈਆਂ
ਸੱਚੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਜਦ ਮਾਸ਼ੂਕ ਆਸ਼ਿਕ ਨੂੰ ਪੁਕਾਰੇ।

ਜੋਗੀ ਆਪਣੇ ਭਗਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹਕੇ ਆਸ਼ਿਕ ਫਿਰ ਬਣਦੇ,
ਕਾਫ਼ਲੇ ਥਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਜਰਦੇ ਮੋੜ ਲੈਂਦੇ ਮੁਹਾਰੇ।

Tusi Hasde o..........

Tusi Hasde o sanu hasaan vaste,

tusi ronde o sanu rovaan vaste,

ek var rus k te vekho sohneo,

Mar javange tuhanu manaan vaste ..


*********************************


Sadi dosti vich kami kade koi aawe na,

ek duje to muh pher laeeye

rab aho jahi ghari dekhawe na,

khus reho tusi umar sari,

hanju tawadi aakh vich kade aawe na...


*********************************


Khushi nal dil nu abaad karna,

Gam to dil nu azaad karna,

Sadi bas chhoti jahi guzarish hai,

Sanu din vich ik vaar jaroor yaad karna.


*********************************


Pyar-Pyar kehan naal pyar nahi hunda,

Hath nu milaun naal koi yaar nahi hunda,

Unjh ta mil jande ne yaar har mor te,

Par har yaar saade jeha dildar nahi hunda.